Πώς χρησιμοποιουνται οι χημικες ουσιες στη συντηρηση εργων τεχνης;
Η συντήρηση έργων τέχνης αποτελεί ένα συνεταιρισμό ανάμεσα στην τέχνη και τη χημεία. Αρχίζοντας από τις φυσικές χρωστικές ουσίες, που χρησιμοποιήθηκαν στις πρώτες αναπαραστάσεις πάνω σε βράχους, τα χημικά έχουν χρησιμοποιηθεί από τους καλλιτέχνες των αρχαιοτάτων χρόνων. Σήμερα, οι σύγχρονες χημικές ουσίες, όπως διαλύτες, ρητίνες, μυκητοκτόνα και σιλικόνες, είναι ουσιαστικής σημασίας για τη διατήρηση της παγκόσμιας πολιτιστικής και καλλιτεχνικής κληρονομιάς.
Η χημεία και η φυσική αποτελούν τη βάση για τον προσδιορισμό των καταλληλότερων διαδικασιών συντήρησης πινάκων, γλυπτών, υφασμάτων ή ακόμα και αρχαίων μνημείων. Εξελιγμένες χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση, διατήρηση και γενικότερη προστασία των πάντων, από τα γλυπτά και τις τοιχογραφίες του Μιχαήλ Άγγελου μέχρι τους Πολεμιστές του Qin Shi Huang Di από τερακότα και το Άγαλμα της Ελευθερίας. Υπάρχουν περίπου 120 με 140 διαφορετικές ουσίες ή συνδυασμοί ουσιών που χρησιμοποιούνται στις διαδικασίες συντήρησης! Αυτός είναι ο λόγος που ένας συντηρητής έργων τέχνης πρέπει να έχει ισχυρό επιστημονικό υπόβαθρο για να γνωρίζει πώς να τις χρησιμοποιήσει. Ο συντηρητής έργων τέχνης, ως ειδικός στη χημεία
Η διαδικασία συντήρησης ξεκινά με μία γενική εκτίμηση του έργου. Ο συντηρητής έργων τέχνης, σε στενή συνεργασία με έναν ιστορικό τέχνης, προσδιορίζει το πλαίσιο και την περίοδο, κατά την οποία δημιουργήθηκε το έργο τέχνης και μελετά τις τεχνικές και τα υλικά, που ήταν διαθέσιμα εκείνη την εποχή, καθώς και τους μηχανισμούς γήρανσης. Στη συνέχεια πρέπει να αναγνωρίσει τα συστατικά του έργου, όπως χρωστικές ουσίες, βαφές, πρόσθετες ουσίες και βερνίκια, πριν εξερευνήσει τις ιδιότητες και τη χημική συμπεριφορά τους.
Εκτός από την ανθρώπινη κακοποίηση, τα έργα τέχνης φθείρονται συνήθως από το φως του ήλιου, την υγρασία και την ανεπαρκή συντήρηση με λάθος προϊόντα. Η χημεία μάς βοηθά να καταλάβουμε γιατί ένα έργο τέχνης αλλοιώνεται, πώς συμβαίνει αυτό μακροπρόθεσμα και πώς μπορεί ν’ αποφευχθεί.
Οι συντηρητές έργων τέχνης πρέπει να προσδιορίσουν επίσης τις καταλληλότερες τεχνικές και τα υλικά για την προστασία των έργων τέχνης, που εκτίθενται ανά τον κόσμο. Πρέπει να λάβουν υπόψη οποιαδήποτε ζητήματα προληπτικής συντήρησης, τις περιβαλλοντικές συνθήκες, τη θερμοκρασία και το φωτισμό, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, τον καταλληλότερο εξοπλισμό για να χειριστεί το αντικείμενο και τις συνθήκες συντήρησης μιας συλλογής.
Η διαφύλαξη της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς
Πάρτε ως παράδειγμα τα υψηλής ποιότητας επιχρίσματα με βάση διαλύτη που χρησιμοποιούνται για τη διαφύλαξη της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε παλιά κάστρα, εκκλησίες και μνημεία, αλλά και σύγχρονα αρχιτεκτονικά θαύματα. Στην Αγία Πετρούπολη, στη Ρωσία, οι ακραίες κλιματικές διακυμάνσεις και οι ρύποι που παράχθηκαν από το μεγάλο αστικό περιβάλλον, έχουν πλήξει σοβαρά τις όψεις του παγκοσμίου φήμης Winter Palace. Μετά από προσεχτική έρευνα, ένα ειδικό επίχρισμα με βάση διαλύτη εφαρμόζεται στη διαδικασία συντήρησης, παρέχοντας ένα ισχυρό προστατευτικό στρώμα, που δεν είναι μόνο αδιάβροχο και ανθεκτικό, αλλά και αυτοκαθαριζόμενο.
to be continued...
ECPN Blog Has Moved
Πριν από 12 χρόνια
